Dizim Ağrıyor Bulutlar Sancı

dizim ağrıyor bulutlar sancı
sezinleyen için kavuşmak görmek değil ki
yer çekimi mesela
sen uyurken ellerin düşer yatağının kıyısına
uyanıp toparlanırsın ya işte
tam orada
boynunda bir gıdıklanma
kımıldanır ellerin
dizim ağrıyor bulutlar sancı

say ki
ben seni bir kitaplıkta sarı kokusunu çekerken geçmişin
ve ilk goncasını süslerken aşkın orada bir kahraman
uğruna saçlarını örerken kör bakışlarını aynalarda avutan
bir aşk iklimden geliyorum desem
nem kaplar gözlerini
dizim ağrıyor bulutlar sancı

yol durur aynı yerde ben ve düşüncelerim
kim bilir neredeyim
bilir miyim ki bilmem
dokunsam koşarken pencerene
bir masalın ucunu tutuştururken kanayan
uzaklığım bir bardak su içimi
dizim ağrıyor bulutlar sancı

her duygu aynı fısıltı yumağının içinden geçer
saçtığın şiirin saçağından bir ölü tutar
sakalı uzun dedem mi desem
veya bir köylü ormanda uyurken kabuslar içinde
yanı başında duyduğumuz bir sözün
kıyısını kağıda damlatırken
dizim ağrıyor bulutlar sancı

su tatlı canımı alsın ki
çarpsın ki duygu yüklü yağmurlar
bir bela ile tebelleş ağzımızın son satırını beraber yazdık
kuşlara taşlara çarptı ıslandık
geniş bir çatısı vardı göğün girip yıkandığımız
arınıp geldiğimiz acı
dizim ağrıyor bulutlar sancı.