Doğa Ve Aşk

Ağaçlarım tabiatla birleşir son bulmazki üzüntümüz,
Börtü böcek bile kıskanır sevgim için üzgünüm,
Verdiğim değerden sıkıldıysan yakmalısın tabiatın örtüsünü,
Kibritte ağaçlardan oluşur, yandıkça yaklaşıyor ölüm...

Yağmur ile gelir, heyelan toprağında birleşir,
O toprağın altında milyonlarca aşk leşi,
Yeşillikten ziyade toprak kokar o dağların zirvesi,
Dağların eteklerinde beklesin senin olmayan sevgilin...

Bir kış ayında beklersin mavi buğulu gök yüzünü,
Beyazlarla kararır çamur olur o gül yüzün,
Nem ile akar gider eteklere, tabiatın görüntüsü,
Bu aşk denilen sevgi tohumu, kara sularda süzülür...

Gül bahçesinden alıyorum, tütün kokar saçların,
Tütünüm olda ciğerlerim seninle zarar alsın,
Açılan yaralarıma merhemimdir tütün toprağında ufacık bir salkımın,
Bir ömür daha şansım olsa, toprağında kalırdım...

Güneş kadar uzaksın fakat onun kadar yıpratıldım,
Topraklarım yaprağa seslenip seninle susatıldı,
İçimi ısıtırdın, geceleri buzullara fırlatılıp,
Aylarca doğmanı bekledim, karanlığa tırmanıp...

Kara güneşe denktir hayallerimin derinliği,
Toz oldu hayallerim kelebeğin ömrü misali,
Isınmıyor gözlerim cemre yok evrenimde,
Düşmesinede izin vermem, gelmediğin sürece...

Yakamozumdan gelir yüreğimdeki karanlık ışık,
Aklımdan çıkaramıyorum, giderken fırlattığın o son bakış...
Sahil kenarında kumsala bulanmış yüreğimin karanlığı,
Toprakla birleşiyor omuzlarımda senden kalan ağırlık...

Yüreğimde koca bir duvar temeli adında saklı,
Aşılmaz sensizken hiç bir engel, saçlarının kokusunda kaldı aklım,
Kaldı aklım haklısın, ipekten yolumu seninle sardım,
Kolum kanadım kırıldı yavaşca kalbe değiyor sancım...

Mimiklerimi yitirdim, bülbül ötmediği sürece tebessüm yok yüzümde,
Gözlerin bedenime çarptığında ne güzeldi boş umutlar peşinde...
Koş umutlar peşinden, ağaçlara tırmansanda gözlerim üzerinde,
Kaç yaprak düşürdün toprağa, bu hayat ekseninden...