Doğan Güneşle Her Sabah

ben seni yadigarımdan uzak kalmış
sevda hasretiyle sevsem
g/özüm arkada k/almayacak...

ve seni gerçekliğin diliyle haykırabilsem
çığlıklarımın sessizliğinde
içimde varolan ruhumda tüten
tüm yaşamışlığın deminde tutuyorum

sevda yelinde sabahın ayaz vaktinde
tan ağırıken soğuk sularınla
doğan güneşle
yeniden sana doğuyorum

yanan ateşin aleviyle selamlıyorum
başı dik tutan direnen her canlıyı
bir (newroz) sabahına uyanan demirci (kawa) gibi
kinimi nefretimi güneşe tutuyorum
yürüyorum sana y/anmaya
yüz tütmüş hasretine kalan günlere

evet anamdan almıştım
dilimin yarası derdim çoğaldı
bin yaraya derman olsun içimde kalan yasaklım
güneşinle isyanım doğar sabaha

haykıramam türkümü sevda seline
sürmen kavgamın y/asına
sevdami anlatamadım gül yüzlü çiçeğe
ben ölmeden sevdam k/alsın
arkamdan hatırla sevgili
sürsün sonsuzluk denizine

ölürsem
sevdanla öleyim
gerisi kalsın içimde
isyanım bahara k/alsın
yıkılası zülüm

yeni günle b/aşlasın
doğan güneşle her sabah

22 Kasım*11*Karataş