Doğmamış Mutluluğa Mabed!

Şafak sökecek,kalbimden olmamışlıkları
Umutlarım,doğmamış bir mutluluğa gebe
Tabiki ezberimde,bütün anıların ateşi
Ama!rüzgâr söndürecek,yağmurla birlikte
Gönlümde kalmayacak,kararmış aşk izi!

Varsın üzerime gelsin,bütün hüzünler
Yeşermiş bir tutam umut yeter,
Gönül kütüphanem de kitapsızlar yok artık
Her sabah kalktığımda,güneş benden önce sokakta
Doğmamış mutluluğu anlatıyor,yürüyeceğim yollara
Bütün ışıklar kırmızı olsa ne olacak?
Renk körü zaten,aşkın bulaştığı ayaklarım
Yürürüm!yürüdüğümü görenler duracaklar
Çünkü;arkamdan gelen umutlar dan korkacaklar..

Sevda yollarının en tozlu kısmında gezeceğim yine
Bu kez avuç avuç taşıyacağım tozları
Kaderin gösterdiği yere!
Nasılsa yağacaktır birkaç damla yağmur
Çamur karacağım,umutlarımla karıştırıp
Ve bir bir dizeceğim hayattan dileklerimi
Aralarına sevda yollarının çamurlarını katıp!
Öyle bir mabed yapacağım ki kendime
Hiçbir vefasız giremeyecek!
Kimse seviyorum deyip,gidemeyecek
Anahtarı,kalp olacak!
Kalbinde aşk yatmayan,içerde uyanmayacak!

Öyle bir bahçe yapacağım ki;
Çevireceğim etrafını vefa ile
Ayrılık bile verecek meyve!
Çiçek açacak mevsimsiz filizler
Hayrete düşürecek,yakınından geçenleri
Yaz ayında görecekler,boy boy kardelenleri
Eskiden kalma,buz gibi sözcüklerim var
Büyümezmi kardelenler?
Dibine dibine büyüyecek hercailer
Gün yüzü göremeyecekler.

Yılmadan yorulmadan yapacağım
Zamanı,kaldırıp görmeyeceğim yerlere atacağım
Sabır olacak kolumda!
Hava kararınca yine koluma bakacağım
Ve henüz doğmamış mutluluğuma
Rahatça yaşasın diye
Bütün hüzünlerden,yalanlardan uzak
Bir mabed yapacağım!
Sevda yollarının tozlarıyla..
YAZAR_DEMODERN