Doğmuyor Güneş
Yıl iki bin yirmi üç
Dört Beş ilimizi
Deprem yok etti
Gitti sevincimiz kalmadı heves
Bulutlar dolu dolu ağır adımlı
Güneşimiz parlak doğmuyor
Baharımız bulutlu
Yazımız bulutlu
Güneş bir parlayıp
Tam yüzünü göstermedi
Biz insan oğlu farkında
Bile değiliz
Güneş bulutlara saklanmış
Doğmağa utanıyor
İlk iki gün müdahale edilemedi
Ya da edilmedi mi
Acaba o gece kimler imdat istedi
Yeni evli olan cift mi
Doğum yapan kadın mı
Beşikte ağlayan bebek mi
Daha daha kimler
Düşündük çe of of sızlıyorum
Babası elini tutmuş
Bedeni enkazın altında kalan
Bir kız çocuğuna
Dünya şahit oldu
Hiç bir şey yapamadık
Yapmadık
Çığlıkları yeri sarstı
Arşçı diye geçiştirdik
Acılar arşa yükseldi
Ondan mı ne
Bu yaz güneş doğmuyor
Güneş bulutlara saklanmış
Utanıyor doğmağa
Biz insan oğlu farkına da
Bile değiliz
Düşündük çe içim kanıyor
Ne canlar ne emekler
Ne güneşler battı
Doğmuyor güneş doğmuyor
Bulutlar dolu dolu ağır adımlı
Güneşimiz parlamıyor daha
Biz insan oğlu farkına da
Bile değiliz
BESDİ CE
Güneş yas tutuyor Besti hanım. Yollar yarıldı. Varılması imkânsız oldu.Köylerde cesetleri kurtlar aldı. Bir çok köylümüz yanarak enkaz altında kaldı.Önce ses gelen binalara kurtarma ekibi gitmek zorunda idi. Çünkü kurtulan olursa mutlu olurduk. Ölenler ise günlerce enkaz altında kaldı ve cesetler çürüdü... Güneş eskisi gibi doğmaz bir daha. Doğsa da ben unutamam o günü, yaşadım ben depremi. 2011 Van depreminde biri bebek dört can verdik toprağa. 2020 'de ölümden döndük. Ve 2023' de de üç kez ölümden döndük. Şiiriniz için teşekkür ve tebriklermi iletiyorum. Saygılarımla