Doğruldukça Bükülen Çivisi Dünyanın

Bir gürültüydü geçtiğim yol

Bulamadılar beni

Gırtlağımda bir öksürük

Gülüşümde bir endişe

Ayaklarım

Hep bir başka şeylerin merakında

Bir yerlere yetişmenin telaşında

Genzimi yakan o soğuk hava

Kirlenmiş şehrin koynunda

Acıya gark ettikçe beni dünya

Ve ona işgüzar nefsim

İşportacılardan çektiğim bu kaçıncı kart

Aradım bana küs olan şansımı

Neye oynadiysam

Yüreğim, yarısını kaybetmiş

Diğer yarısı ile alışık hayata

Güleç duruyor olmadık umutlara tutunmak

Sonra sonra anladım yalan olduğunu her şeyin

Başkasının düşüncesiyle devam ettim yaşamaya

Başkasının hüznü ile hüzünlendim

Hiç durmadan ağrıyan tek yer yürekmiş, anladım

Anladım sırtımın bir daha gönyeye gelmeyeceğini

Yorgunluğun hizasına yaftalanmış gözlerim vardı benim

Huysuz bir hayvan gibi ayaklanırdı içimde merak ve umudumu zorlayan çocuk sesleri

Ey

Ölü bir hissin içinde uyuyan nefsim ve onun yardakçıları gaflet ve iştahım

Ey

Göğsümde aşınmış şeylerin taşınmaz kıldığı

Bir şeye doymanın verdiği bıkkınlık

Bir şeye sahip olmanın verdiği gösterişli bakış

Bir gürültüydü geçtiğim yol

Gırtlağımda bir öksürük

Gülüşümde bir endişe

Zorla yutkunmayı, ellerime acıyı isdiflemeyi öğrettim

Yaşamak için kimseden borç almadım

Ömer Altıntaş