Doğumdan Üryan

Devasa aynalarda kırılan aciz bedenim...
Dilimde biriktirdiklerimi bir kaşık tükürükte boğmak istiyorum...
Merhametsiz ağızlara zehrimi damlatmak,
öyle çok arzuluyorum ki nefretimi volkanlar gibi taşırmayı...
Haketmedim...
Yol kenarına terk edilmiş aşklardan arındırıyorum kendimi,
hiç kimseler için gitmek bu da benim secimim değil...
Sanırım hayatın yalancı baharına kırgınım...
Hiç bir şey gerçek ya da geleceğe dair değil...
Doğumdan üryan yatmak çelik kafeste
Kanlı urganın ucunda
kadının ve erkeğin içinde
ölü ve bir o kadar canlı
avazın çıktığı kadar bağırmak için
hayır kadın hayır beni içinin suyunda yüzdürmelisin
Burası değil varmak istediğim nokta
Ben hep yaratılmayan bir damla su'dan ibaret olmalıydım...
Beni geri al sığınağına ya da adama geri ver!
Kesip biçiyorlar seninle bağımı
Şimdi dönüş yolunu nasıl bulacağım?
soluğumu tutmama izin vermiyorlar
Derimi kesiyorlar
Hadi izin verme beni geri al kemikten kafese ve üzerimi ört ışığı kapat hadi...
Vicdanlı yanına sarmalısın beni
öyle güçsüzüm ki dokunsan toz olur yerle bir olurum
Akbabalar dönüyor doğumumdan arta kalanlarımı toplamak için
Görmüyor musun dört koldan çekiştirildiğimi
inandıkların umdukların neydi?
öfkeden başım dönüyor
Beni üzdüler neden izin verdin gözbebeklerimin damlamasına
sen sarıdan kahveye bulanmış saçlarınla bir halat yapıp dolasaydın ya boynuma
Acizlik senin kafatasının içinde
sen benden boyca yukarda benden daha kuvvetli olan
Çekip çıkarsan ya beni zifiri karanlıktan
Çok soğuk üşüyorum ve içimin sesleriyle her gün sağırlaşıyorum
Bir kudretle doğrulsan ya olduğun yerden
öfkeli ama hızlı adımlarla yine bana koşsan
Yada öldürsen nefes alıp verişlerimi
son çırpınış
Sonrası kandan kemikten tabuta sığınış
Sesler yükseliyor ve ben senin son damla tükürüğünde boğuluyorum
yüzüme vurma hatalarımı
sadece bu kadar gürültüde sen sessiz kal
Sus ki ben yolu bulabileyim...
şimdi bir ceset torbasına koyduğum yaşanmışlıkları boğazın derin sularına göndermeliyim
Hadi kadın artik özgürüm ve kimsesiz yine al beni...