Doğum Kuşağı

Hiç yoktan, "ol" dememişken tanrı

Tanrı var olmamışken henüz

O sonsuz boşlukta

Bir mavi yalnızca

Yansımalardan değil, kendi içimizden

Yalnız bir mavi

Deniz belki 

Aslında deniz kıyısız, limansız

Fırtınayı kendine, dalga kıransız

Ne ıssız adalar

Ne de bağrında boğulan ıssızlıklar varken 

Boşluk cansızken tamamen, 

İsimsiz renksizken.. 

Tek isim mavi, 

Maviyken tek renk

Fakat gebeyken deniz

Ceninken yani biz

O sessizlikte

Beklerken kulağımıza fısıldasın diye rengimiz

Yokluğun utangaçlığı yırtılır birden 

Yüzün belirir mavilikte

Yüzünde var olmanın ilk kırmızısı;

İlk ad, 

İlk renk, 

İlk yüzü varlığın: kırmızı

Ve koşup yetişememekten midir bilinmez. 

Yüzünün karşısına kara çıkar yüzüm

Kulaklarımda : "üzülme sen bir renk doğumusun!"

diyen sesi sonsuzluğun

Üzülmem ;bir renk doğumuyum

Siyaha döner yüzümün karanlığı

İlk koşuşturmaları var oluşun

Çalkantısı mavinin, köpük köpük

İlk sevişleri kırmızı ve siyahın:tertemiz

Sonsuz durulukta renklenen köpükler: bembeyaz

Denizin ortasında bir beyaz örtü

Mavi ile beyazın ortasında biz

Yokluğun dilinde bir ah! 

Yaratılan iki renk 

Siyah ve beyaz..

( "tanrı var olmamışken henüz" ifadesinde  Tanrının bir arayış olduğunu ve insan aklı sadece üç boyutlu varlıkları bilebilir. Yani görünmezliğinden bahsediyorum. İnsanın aklı tanrının varlığını yahut yokluğunu bilecek bir idraka sahip değildir kanaatimce. Bu evrede inanç devreye girer. Bize sadece inanmak düşer. Umarım yeterince açıklayıcı olabilmişimdir.)