Doğurma Beni Yeniden

Yüreğimde
bir imar tablosu gibi
çizilidir yerin...
çakıllı yollar,
papatyalar,
önünde akan su
çevirir her yanını
ve bir köy kokusuna karışır,
teninin kokusu...

Sen en güzel
doğa olayıydın sol göğsümde
şiddeti tespit edilemeyen
bir deprem misali
ya da dalgalar serperdin
kuru tenime, ellerinle
kokusu sana ait bir denizden...

Alevlerden yeni kurtulmuş evinde
küllerini arıyorum şuan
-bulursam-
döksünler mezarıma
bari öldükten sonra
bıraksınlar bizi koyun koyuna...

Şimdi ellerin uzansa
bir çiçeğe dokunur gibi yanaklarıma
ellerinin içindeki platodan baksam
gözlerine doğru...
omzunun üzerinde duran
ağrıyan başımla
gözlerim kapalı
sayıklasam adını
ve açtığımda rüya olmasan yine...

?öldükten sonra
doğurma beni yeniden...?