Doğuş

içime içime akıyor denizlerim
martılarım alçaldı fırtına gözyaşlarım
hüzzam ıslığı yine rüzgarın dudaklarında
kabaran dalgaların arasından kaçan hayallerimin boşluğu



sifonu çekilecek ömrümün
ne kadar yalanı varsa
ne kadar riya, ihanet, hırs
temiz bir denizle akıtayım içime
öfkemle tuz olsun yalanlarım
doymaz karnımın tüm kibriyle



yıkanası derime haberci
alçalan kuşların düşük irtifadaki kanat hızları
kalan kirimde akacak
son giden martının çığlığıyla
dağılacak yaşlarım tenimde
apaçinin savaş çağrısı işte kuşluk vaktinde



temizlenen içimin hayalleri
temizlenecek ruhumda kuzey rüzgarlarıyla
saçlarımdan ezgiler
serpilecek güney ovalarına
bir bütün kuruyacak derimde
balçıktan arta kalan kurum
kırılacak çatlaklarından ilk adımımla adım
rüzgarın ıslığında yenilenecek adım



bir yıldırım daha yüzleşme fırtınasından
bir doğum
başını gösteren yeni insanın
söküp çıkması rahminden dünyaya
bir yıldırım gibi karabulutlar sancısı
son bir kaç dalga daha zorla, zamanla ve bir anda
çözülen hayaller denizi tuzunda
yine yepyeni bir doğum; yoktan hayata