Dokunma

yandıım
her yandığım yerde yeniden aşk doğurdu gözlerin
kapkara ise bulandı özüm
sırtıma yükle hasreti öyle git
küle dokunma


kandım
her kandığımda yeniden yalanlar doğurdu dilin
aynada gördüğüm göze bakılmaz
taa içinde saklı utancı sırladım
bütün aynaları kırdı elin

ruhuma pişmanlığın perdesini çek
hafif bir mum ışığı bırak öyle git
tüle dokunma


leblerinden dökülen balda kaldı hevesim
açmadan kuruyan dalda kaldı hevesim
kokusunu sal teninden sıyırıp
rengine göm kararmış aklarımı
dikenlerini al da git
güle dokunma


küllerde yanıyor tüllerim
kokusuna küstü güllerim
bugünümü aldın
yarınımı çaldın
insaf bahar gözlüm
düne dokunma