Dokunmayı Bil

// Yaşam dedikleri bir tutam acıysa
Tuttuğum elden kana kana içtim
Gerisi yalan//




Yağmur yüklü bir bulut saklıydı
Gözbebeklerimde
Can kırıkları battıkça
Döküldü umarsızca
Kimseler görmedi yüreğimin ıslaklığını



Bunca yıl
Geç kalmışlığın hamallığıydı yoran



Sen
Gülüşlerin heyelanında geldin
Öncesi
Güneşi kıskandırır
Geceyi utandırırdı



Hep
Bir yüreğeydi özlem
Acıyı unutturup ruhu okşayan
Ağrıyan yaralarıma kucak açan
Yanında bile özlem duyduğum
Gözlerime bakarken
Nehirleri ters çeviren
Ve
Koşulsuz
Yalansız
Seven



Hani
O aşk yazdıran gözler var ya
Çok şeye tanıklık etti
Bin gün/ah taşıdı
Ama
Yürek hâlâ bir çocuk saflığında
Sevmeyi de bilir
Uğrunda ölmeyi de
Yeter ki
Adam gibi
Dokunmayı bil