Dokunmuşsun Gibi

Hasta bir yüz bu...
Güneşsiz...
Gelmedin çünkü,
Dokunmadın yalnızlığıma!
Dağıtmadın her şeyimi
Her ne varsa,
Tastamam aynı bıraktın beni.



Döndüğümde gördüler
Sensiz geçen o saatleri...
Kaçırdıkları gözlerinde gördüm
Yüzümdeki o kopkoyu sensizliği.



Bir şey sormadı kimse,
Nasıl geçti bile demedi kız kardeşim.
Adımlarımı fark etmişlerdi çünkü,
Ayaklarıma binen o külçeye dönmüş
Bedeni.



Hastalığı sileceğim şimdi,
Geri getireceğim yüzüme güneşi.
Fısıltıları geliyor odama kadar,
O parktaki kimsesiz gölgem
Gezinip duruyor yanlarında.



Beni bekliyorlar şimdi...
O gölgeyi kovup yanlarından
Sanki o parkta benimleymişsin gibi,
Dokunmuşsun gibi en yalnız kalmış yanlarıma
Gülümsememi en güneşlisinden gözlerle...
'Korkmayın, o karanlığa dönmeyeceğim! dememi...
'Artık dünyamda O var çünkü.