Dokuz Boğumda Aşk

/gırtlak dediğin dokuz boğum
yutkun yutkun konuş... /



iki kör kuyu hasret içinde bir felsefe
'çok seveni de gördük ' kitabına
talan olmuş sevdanın
yalan olmuş hikayesi yazılıyor
yemin basan dili şahbaz bir bilmece
inansan bir muamma
inanmasan vaveyla
kandırıkçı aşk silüetleridir aslında
dünden yarını
yarından arafı aralayan
bir söz gibi dağılır mateme
bir minnet büyütür gibi sokulur hançereye
tüm çığlıkları uyut geceye
başucunda yalın ayak sevdalar
söylesene sevgili o karalar kimleri aklar

/başka birini seviyorum
ne güzel...ben de halâ seni/

tüm yıldızlar aşk'a düşebilir diye
bir rüyayı seçmiş kalp
düştükçe birer birer yalanlar
doğrular
kayıp yaşanmış yıllar
oysa elimizin altındaydı aynalar
sen baktıkça bana
ben baktıkça sana
içimizde kabul görmüş her ihanet
muradına eren ağız dolusu yemin
ikimizden yapılma günahlarsa
tanrıdan korkmayacak kadar emin
dipsiz bir uzantının çıkış noktası kadardır her şey
kolay olmaz zamanı eletmek belleğe
en iyisi unutarak çoğalmaktır

/seninle konuşulmuyor, dinlemiyorsun bile beni
oysa hep sen konuştun, ben... sadece sevdim/

ten kokularını sildiğin özlemler göç ediyor
gözlerinden
savurdukça saçlarını iki sokak öteden
teslim olunmuş bir geceye
hangi rüzgar yetişir
köşe başında belleksiz bir zaman
sakıncalı bakışlarımızdan geçmiş
hangi izleri takip ettin ki sen
bileklerimde çizmiştim o yol haritasını
bildiğin yolda iflah olmaz bir ihanetti
ayrılığın rotası
çözülüp yığılmış kalbinde susmak
bir yara gibi örter üstümü o an
konuş sevgili
bana bilmediğim bir yalan söyle...

/hiçbir şey söyleme, sadece sus, sadece sus
tamam susarım...ama sadece aşk'ına/

alicengizoyunu

(...ben seni konuşuyorum, sen ayrılığı...ben ayrılığı konuşsam, sen beni konuşur muydun...)