Dokuz Köy Var

Kime sorsam halin nasıldır diye
Eh çekip iyilik deyip geçiyor
Biraz sohbet etsem usuldür diye
Ah ile vah ile gelip geçiyor

Herkes insanlıktan eder şikâyet
Allah rızasına vermez inayet
Doğruluğa kimse etmez dirayet
Kendi kusurunu silip geçiyor

Kendiyle yüzleşmek ona zor gelir
Elâlem'e çamur atmak yar gelir
Dünyayı verseler yazık dar gelir
Gaflet uykusuna dalıp geçiyor

Dili süslü püslü içi bambaşka
Sanırsın evliya hu çeker aşka
Bir ayna olsa da görünse keşke
Yalanı dolanı salıp geçiyor

Mal canın yongası der atmaz kalpten
Sahibi sanıyor farksızdır kelbten
Karşı koyamaz ki nefsini celpten
Pazardan kefeni alıp geçiyor

Günahı diz boyu korkar ecelden
Ödeyeceğini bilir bedelden
Bu kader yazıldı kula ezelden
Yinede unutup gülüp geçiyor

Kime Allah desem başın sallıyor
İman kemal gibi halin allıyor
Kalbim temiz deyip fetva yolluyor
Kendini aldatıp solup geçiyor

İşin en kolayı maskeli gezmek
Dindar yada çağdaş deryada yüzmek
Gücü elde edip mazlumu ezmek
Bin bir türlü ahla dolup geçiyor


Sırlıses doğru de/sen dokuz köy var
Hakka aşık olsan içli bir hay var
Karışma sakın sen kimde ne huy var
Herkes ettiğini bulup geçiyor