Dokuz Onbeş Treni
Gidenlerin ardından bakardı mahzun gözler
Bu defa da tren kaçtı; demişti hani gönül
Anılardan silinmiş kırık döküktü sözler
Kopup düştü dalından, boynunu büktü bir gül.
Ne pembeydi ne mavi renkten renge büründü
Talan olmuş bağların eşiğinde göründü
Dikeninin derdine hep yerlerde süründü
Kıymetini bilmedi aşkından yansa bülbül.
Şafak söktü bir sabah yine parladı güneş
Sarıya döndü renkler, kokusu canana eş
Kalkmak üzereydi tren, saatler dokuz onbeş
Gel dedi bir ses güle, haydi artık sen de gül.
02.09.2009 saat 03.50
Karşıyaka/İzmir
Merhaba Şerife hanım sizi burda görmek çok güzel. Tebrik ederim şiir de güzel, yorum da güzel... gönül kaleminiz daim olsun
harika bir çalışma kutluyorum saygılar 👍👍
Merhabalar,,,,Şerife Hanım... Şiiriniz çok güzel olmuş,,,,,,Çok içten duygular,,,temenniler...... kutlarım... Sizin güzel yüreğinize,,,gönlünüze sağlık....... Ankarada,,,Sevgiler... Selamlar.....
çok güzel👍👍
Tebriklerim şiire ve şairine ellerine sağlık...