Dokuz Yüzüncü Şiir

ağlıyor muydu ne
yıkılırken yollar önünde
uzayıp giderken bakışları
görünmez bir hayalin içinde

ağlıyor muydu ne
bir uçurum kenarında
son kez bakar gibi
hayatın o doyumsuz yüzüne

ağlıyor muydu ne
düşerken ve tutunamazken
parmak uçları kanarken
düşerken ve tutunmak isterken

ağlıyor muydu ne
hayallerin paramparça olduğu yerde
mahkum düşmüş gibi
bir aşkın pençesinde

ağlıyor muydu ne
buz gibi üşürken
ateşin ta orta yerinde
bir damla bile kanamadan

ağlıyor muydu ne
geri dönmek isterken
mutluluğun ta zirvesine
çakılı kaldığında duvarlar ötesinde

ağlıyor muydu ne...

07.11.12