Dolaplara Özgürlük Verebilmek Için Mi Bu Halim?

kollarını açtın bekliyorsun beni biliyorum
sen benim acizliğimsin!
bu sefer gelmicem sarmıcam bedenini
boy aynasında shakespeare
julietini arıyor !
koridorda ayak sesleri bölüyor bu gece yalnızlığımı
karşımda dolaplar kilitli
kilitlerini çözüp özgürlük veriyorum hepsine
ağlamaklı gözlerimde ikilem
dönencesinde ruhum
bir tarafım bağırıyor çıkar şu iğrenç maskeni
bir tarafım gülüyor tüm olanlara
ve bu ironide sen düşüyorsun geceye ay gibi!
sorguluyorum tüm sevgi cümlelerimi
sonuç hep aynı
şimdi isteklerimi değiştirmek gerekiyor
yirmi üç yıla bir gün bu halim
terazinin kefesinde zıplıyorum
biliyorum değişecek hersey
çünkü bu sefer adam olmak istiyor bu beden
ve isteklerimle örtüşüyor herşey
sıfır noktam bu!
ve romeo julietin peşinden zehirliyor kendini
dolaplar bu gece mutlu
ve yorgan ilkkez ısıtıyor bu gece
tüm yalanlarımı döktüm artık
ve ufuktan doğan güneş ilk defa ısıttı içimi
içtiğim çay gerçekten şekerliymiş
yediğim yemeğin fazlalığını yeni yeni görüyorum
yorganım o kadar da uzun değilmiş ayaklarımı topluyorum
tüm kısıtlamalara rağmen mutluyum
çünkü sen varsın birtanem!
ve ben o evin avlusunu hayal ediyorum
bu tek umudum
öldürdüm tüm içimdeki çirkinlikleri
ve ben ufuk ulutürk yeniden doğuyorum
ayaklarım titriyor
cigerlerim sanki ilk defa soluk alıyor ama
mutluluğun ayrı bir hazı var hersey doğruylen
tuğlaları artık birbirine yaslayarak yığıyorum
ulaşmak istediğim noktaya varabilmek için
dikine gitmiyorum hayat
sende merhaba diyorsun anlıyorum herşeye rağmen
ve sahnede shakespeare
kırıyor boy aynasını...