Dolunay

eski bir tren yolunda maziyi anarken.
paslı demirlere yorgun halde bakarken
titreyen dizlerim yaşlı gözlerime isyan ederken.
dolunay vardı sana sondefa elveda derken

bir ışık beliriyor uzakların ötesinde
melekler gibi görünüyorsun ay ışığının pençesinde
kara toprağın değil hain demirlerin ensesinde
sana geliyorum ayrılığımızın ilk gecesinde..