Dolunay Vakti

gecenin karasında
öylesine söylenen
iki dize
yanardı gözlerinde,
yanardı orman
kaybolurdum
gizlerinde

can özüm
bana her bakışın
dolunaydı
tamlandım renginde
kordum, rüzgârdım
hem kül
ellerinde
esrikti sevdam
kim bilir
belki de
sığmadı gönlüne

gittin
olur olmaz dağları
mekan bildin
canımın yarısı
küstü fer'in
şimdi
bebeklerine düşen
sinsi bir gölge,
kendiyle dalaşan
bir kuzgun
nasıl sevsin
bitesiye