Dön Anne

Hayat ne garip
Bazen çığlık çığlığa susturuyor
Bu gün
Sensizliğin yangınına sürüldü yüreğim
Yandıkça
Çığlık çığlığa susuyorum



Hiç bir lisanda
Ve
Hiç bir alfabede
Seni tarif edecek
Tek sözcük yok daye (anne)



Yokluğun yanı başımda
Gülüşüme hüzün bağdaş kurmuş
Öyle mağrur
Ve
Vakurlu duruşuma aldanma
Sensizliğin mahkûmiyeti bitmedi
Cezama ceza ekliyorum
Yokluğun zifiri karanlık
Her gün
Biraz daha özlüyorum
Bir şafak vakti
Bütün ihtişamınla
Dön anne