Don Juan De Marco

Jigolo ruhumun
Her hüznünde
Bir gül daha solar
Döker yapraklarını ardım sıra
Atkestaneleri
Yeni bir dilberdudağına sildiğim an
Bereketli gözyaşlarımı
Baş verir
Can verdiğim tüm mahrem göletlerde
Muhteşem nilüfer çiçeği tomurcukları

Dinamitlediğim yalnız gecelerin
Yorgan altı mastürbasyonlarında
Çırılçıplak raks eder ırak yağmur sağanakları
Erkek güzeli cismim hayaliyle

Ustaca barikatladığımda
Bir bir
O sağanakların taşkınlarını
Çakırkeyifimdir de üstelik!

Asırlardır
Debisi yüksek nehirler çağlar üzerimde
İklimsiz topraklarımda
İsimsizliği yadırganmaz mevsimler değişir

Aşkımın karşı konulmazlığına havalanan
Her bakir güvercin
Şehvetimin günahına
Kim bilir
Kaçıncı kez dalışa geçmişken
Mutlak
Avlanır acımasızca
Kızıl başlı o atmaca tarafından

Ve
Tükenir nesilleri
Sürüldüğüm her yeni asırdaki bakir hayatların
Trajikomik yoldaşlıkları ile
-Yalnız değilsin asla
Şarkıları söyler sonra
Hüznüme ortak
Evvel orospu genelev patroniçeleri

Ki
Demli çayların o betimsiz acısı karıştığı an
Çatal dilindeki kaya tuzuna
Midesinde ekşimeye duran tüm bakir anıları
Boşluklarında salınıp durduğu
Mahrem kırsallara pervasızca kusar erkekliğim

Ve dahi
Okyanuslar dolusu...