Dondurulmuş Vişneli Öpücük

Biraz ıslanmak gibi üç harfli tek kelimenin anlamı...
Neye neden inandığımın bir önemi kalmadı artık
Kanımın akışı bile yavaşladı
Beni tanıdığın gibi değilim...
Saçlarımdaki renk dönemeçleri,
Göz kapaklarımda kısa çizgiler karışık yollar...

Yalanlar bile eskisi gibi değil
Sen büyük üstat yalanların sanatkâr işi ustaca ve ince ayarlı...
Artık saf değil sol yamacımın yaşama sebebi
İnançlı değil şüpheci ve alaycı...

Sana bakıyorum karanlık kulenin eski çerçevelerinin arkasından
Uzamadı saçlarım çekip alsam seni aşağıdan
ya da
Kursan tahtadan iskele düşsen pencereme
Hep ben miyim temeli sağlam olan?
Bilmelisin dökülüyor dişlerim ve buruşuyor derim
Güzellik gelmişti ve geçti
Aynaya bakıp söylediklerim duyduklarıma inanamadıklarım

Eskiden diyorum hep çok eskiden öpmelerin vardı
ve
Elmacık kemiklerime bıraktığın dondurulmuş vişneli ıslaklık
Aromalı sakızlar gibi
Yazdan kalma serinti

Öyle şiddet içerikli severdim ki seni
Bu yüksek kuleden izliyorum etrafında olup bitenleri
ben ve seni
Hiç belli etmeden kendimi
Gözlerinin sonen ferini ve güldüğünde beliren çizgilerini
Değiştin;
Değiştik...
Biz olarak kullandığım son kelime...

Artık imkansızlıkların dibinde son perdeyiz
Saçlarımı kazıdım kökünden
ve dut ağacının gölgesine ektim filizlenir mi yeniden?

Hava sanki serinledi sanırım dondurulmuş vişneli bir öpücük bıraktın rüzgâra
Ben seni şiddetli sevdim
Çocuklar uzak durmalı bu oyundan
Camı ve perdeyi kapattım
Artık dönüşü yok
Var olan sadece şeytanın fısıltıları,
Kulak zarımı törpülercesine

Sanki buradasın
Sırt sırta aynı yatakta
Senin yüzün O'na dönük
Benim yüzüm duvara
Bilemiyorum
Belki bir gün bir yerde biz...



"hatırlıyorum anneciğin balkona sarkmış dut ağacının dallarından dut toplardı kardeşin yazın sıcaklığından bunalmış olsa gerek dondulurulmuş vişne getirirdi ve sen ne güzel öperdin yanaklarımı soğuk dudaklarınla"