Döngü

ney'in sesi değdikce arsız yalnızlığa,
soluğu kesilmiş sokakların
suskun taşlar çıkıyor telaşlı...
paradosk düşlerimin labirentlerinde,
düşüncelerim ihtilalcı
ağır darbe iniyor bedenime..

akşamın sancılı gidişine bakıyorum,
bağırıyor keskin çığlıklar yüzüme,
yosun yeşili bir ben duruyor ötede..
bir harmanım bu akşam,
insan kümelerinde...

sesime çekilmiş perdeler,
yorgunluğum yığılmış önüme
gölgeler bulanık, kafam karışık
intihara saldım korkmadan korkularımı...

içimde iliklerime kadar bir titreme,
yıldızları örtünüyorum bitmeden
hüzünlere çalmış dudağım, titrek...
bildiğim,
aşk çözümsüz bir bilmece...

f.huy