Dönmene Gerek Yok

sen gülünce gözlerinden
bir ceylan iner suya su olur susarım
umursamaz ayın gölgesinden
gelir de geçersin ya
vay benim korkularım

güvercinleri uçurur yüreğimden
eski kavakları devirirsin
bir çalı kımıldasa bir yerlerden

hakikat dimdik karşımda durur
hayali yerlere serersin
buselerin gamzelerimde yerini bulur

unutmak silahtır avuçlarımda
alır ellerimi koyar alnına
unutmayı da unutturursun

öylece gidersin gecelerinden
sevda bilmez yüreğimin
kaç yağmur damlası düşer gözlerimden

kaç bulut savrulur da karayelde
el elde baş başta kalırım
sensizlikle bu virane şehirde

karanlıklar düşer peşime
aydınlığa yalan gözüyle bakarım
bilirim verdiği söz neyse

hepsinden ötelerde tutamadıklarım
sıraya girsinler ne gam
sevmektir seni tek davam

ola ki hakimler kalemimi kırar
mübaşir olur ayrılığı söylersin

yokluğum ciğerinde yatar
geç kalmışsındır artık neylersin