Dönüşsüz Gidişler Şiiri

Sıcak, hırçın yaz rüzgarı
Eserken yaşanmamış sevda bahçelerinde
Ve karıştırırken kadim zeytin ağaçlarının
Gümüşi yaşlı başlı saçlarını
Tutuşmuş tutku rengindeki
Begonvil çardağının altına gel
İzin verirsen dokunabilirim
Sonsuzluğun şifasına batırdığım
Parmak uçlarımla
Çaresiz sandığın yaralarına
İzleri geçmez belki
Ama son verebilirim ağrılarına
Zamansızlıklarda ve yoksullukluklarda büyüyen
Kırık ruhunu ısıtabilirim belki de
Gün akşama durduğunda
Dönüşsüz gidebilirsin istersen
Sürüsünü ağıla götüren çobanın
Yanık türküsünü dinledikten sonra
"Benim gülüm soldu.
Güller içinde"
Ben son değirmenin kanatlarına bağlarım acılarını
Dilek ağaçlarındaki gibi
Bir tutam saçımdan da veririm sana
Eski bir aşktan hatıra
Dönüşsüz gidebilirsin istersen
Darılmam sana