Dördü On Beş Geçer Bütün Zamanlar

''Uyudun mu gecemin hüznü?''

şimdi temmuz sıcağında bir anıdır her söz
ve her ses senden gelir
geceden yeni çıkan günüme.
kapalı kapılar çoğalır gözlerime ey Can!
kulağımın pası silinmez bu yılgın yüreğimde
şimdi her ses seni aratır bana
kanatır her şiir sen gibi gözlerimi.

şimdi derin bir uyku çekerim
yüreğim uyansın istemem
isminle yürüttüğüm dar vakitler adına
geçmek bilmeyen bir temmuz için
uyanmak istemem

kalsın hep aynı zamanda saatim
hiç geçmesin
seni bir daha götürmesin benden bu mevsim...

ey Can!
bilsen kaç kere acıttım kendimi
kaç gece vurdum,
çok sevdiğim şiirlerimi şakağından
kaç hüznü kendime hibe ettim
ve gittim çok kereler kendimden
geçirmedim hiç yüreğimi senden...

sabahın vaktine dalmıştı gece
ben uyurken.
sen uyanık bir istek halinde
hüzünden geçtin...
seçtiklerin sözcüklerden fazlasıydı
yarasıydı zamanın...
en suskun yanıydı rüyamın.

haybeden bir susuş kalsın bana,
anlatamıyorum dediklerinden yana
kalsın düşlerim
kanatırken ellerimi zaman.
ve aksın mevsimler
nasılsa ben hiç bir anını duymam...

3 temmuz ...9'dan devreder sene ve yitik bir anıdır gecenin hüznü

(s/ağır geçecek bu yaz!)