Dört Duvar Arasında

Bu kayboluşlar olmasaydı
Çoğalmazdı yüreğimdeki sensizlik...

Bazı hatıralar vardır güç verir insana
Bazıları hiç yaşamamış gibi kalır
Mazinin en derin dehlizlerinde...

Mevsimi değil şimdi gül açmanın
Uykular derinleşir soğuk gece yarılarında
Oysa bir öksürüktür tutan göğsünü
Daralır nefesin
Çıkmaz sesin
Bakarsın etrafına
Uçurumdasın ...

Bir tuhaf olursun yanlız başına
Yorgan ağır basar tonlarca yük üstünde
Kaçar uykuların
Kaçar huzurun
Sarıldığın yastık can çekişir kollarında
İnlemek istersin derin derin
İnleyemezsin...

Alnına yazılan
Neyse odur hayatın
Hiçbir şey değişmez ne yapsan nafile
Kaderim buymuş dersin güler geçersin
Ve susarsın
Gözlerinde belirir göz yaşı damlacıkları
Dökülsün istemezsin yerlere
Yutkunurken acılarını..

Hani
Kaybolmuş bir çocuk gibi
Ürkek ve kırılgan telaşın
Pencereden bile bakamazsın dışarıya
Sokakların cıvıltısı ürkütür seni
Kaldırımlardaki ayak sesleri
Alıp götürmesinler diye hayallerini
Çıkmazların ötesine...

Bir hazan mevsimidir yaşadığın
Kaybolur yüreğinde avuttuğun düşler
Kaybolur gözlerindeki gülüşler
Sanırsın ki bir el sıkmış boğazını
'Hadi konuş benimle'
Diyenin yoktur yanında
Bir hücre mahkumu gibi
Dört duvar arasında
Yaşarsın elbette
Yaşamak buysa eğer...


Ozanca/İzmir