Dört Kuyudan Ses

I

Sakın hayatı anlatma bana çocuk
Baksan da göremezsin ki beni
Daha canımın çıkmadığına aldanma
Ceketimin astarına iğneledim ölümü
Doğmayı bile öğrenememişken
Sen hiç öldün mü çocuk

Kırık olmasaydı
Burnumun direği bile sızlardı belki
Adımı bile unutmuşum ya şimdi
Enkazım ya şimdi bu son demde
Ya da silik bir figür
Ne gam
Sen bilmezsin ki;
Kış doğuran baharlar yaşardım
Kardan adamların koynunda ısıttığım olurdu
Üşüyen yanlarımı
Taşlar konuşurdu ben susardım
Hiçbir çilingir açamazdı bu kilidi
Hiçbir kilide uymazdı bu anahtar
Böylesine feveran etmezdi bu yürek
Bildin mi çocuk...

II

Heyelan gibi üzerime akma
Düşüyorum çocuk
Sadece ellerimi tut
Hiçbir yağmur benim üzerime yağmıyor artık
Ölüler arasından çıkamıyorum
Kendi sesimi bile duymuyorum şimdi
Ya sen çocuk
Sen duyuyor musun beni
Hiç olmazsa tebessüm et

Hala ödeyemedim günahımın kefaretini
Ah bu beynimdeki girdap
Nasırıye'li İsa aşkına
Durmadan paslı çiviler çakıyorum
Madalya gibi bileklerime
Bakire Meryem aşkına
Her gün ben doğuruyorum
Çarmıha çakılacak Mesih'i
Filistin'li Musa aşkına
Sina'da mezar arıyorum gözlerime
Gözlerime kan oturuyor çocuk
Sen yine de
Ağlama bana