Dört Mevsim Gönlüm

Sonbaharın habercisi gibi gönlüm
Yapraklarını teker teker döküyor
Rüzgarlarla yeri göğü söküyor
Ara sıra belki insanlara zarar veriyor
Hep aynı senaryoyu takip ediyor
Sonrada çekip gidiyor

İlkbahar da kelebek gibi gönlüm
Bir günlük ömür yaşıyor
Ne dert çekiyor ne de ağlıyor
Ne gülüyor ne de eğleniyor
Zamanın nasıl geçtiğini anlamadan ölüp gidiyor

Kış gibidir benim gönlüm
Ne bir sevgi ne de mutluluk taşıyor
Kime yaklaşsa herkes ondan kaçıyor
Aşkı hep beyazlık sanıyor
Ama sıcaklık arttıkça hep hüzünleniyor

Yaz gibi kavurur gönlüm
Bazen nefret ettiriyor bazen kendini sevdiriyor
Hep aşkları suya düşürüyor
Ya da sudan çıkmış balığa döndürüyor