Dost Yüreklerin Şiiri

Umut mu aşkı yüklenir,
Aşk mı umudu ?
Aşk mı kavgaya dönüşür,
Kavgamı aşka?
Kavgamı umudu biler,
Umut mu kavgayı?


Kumarı mezarlıkta öğrendim,
Aşkı karanlığın köründen.
Su/s/ay/aydım!
Yine geçerim geceden;
Susa yaydım gözlerimi ,
Sırtımda pusu ürpertisi.
Ten teni , insan insanı
Görmüyor, kör, allahsız bir gece!..
Gecenin ortasına çaktım gözlerini,
Ellerine tüm ömrümün gizlerini;
Seni vuracak dost henüz doğmamış,
Mecburen
Yar/alı ihbar şehirlerde saklarım izlerini.

Her ölüm kendi şiirini yazar,
Kimsesizlik bir puşt yanılgı,
En çok yaşamak
Keten pereye getirip ölümü
Aşk ile insanca gidendedir.
Yine de en büyük yalnızlık
Bildiklerinin esaretinde bir ömürlük şiirlere
Tek kurşun sıkımı düşememektir.

Ağırdır yorgunluğu ömrün, sırça aşklardan uzak,
Bir namluya mermi niyetine kendini sürene,
Ne kaldırımlar, ne sokaklar k/ayıp
Elbet hayatı kavga soluyup aşk tükürene.

Hangi kalabalığa vurursan vur kendini,
Hangi tanışsız gerdeğe sunarsan sun
Ellerinde hala aynı tanıdık yalnızlık puşt gezer.
Seni yüreğime sürgün gönderen o masumiyet
Bilmez, ben kaçak eşkıya yatağıyım;
Kirlenir dokunsam yüzündeki ten beyazı.
Kayıp bir serçenin yüreğidir tekliğime atan.
Susarım,
Seni yaşatmak için demimdeki kan;
Hadi uzak dur benden
Ben benden geçmeden
Sen benden geç-git
Ve uzaklaş
Ve güneşe yaklaş,
Soluklaş!...

Bırak ay bende
Karanlık efkarıma kavgamla sarılsın...

Bir yanım sert, çelik,
Bir yanım serserilik;
Kendime düşersem
Dipsiz!
Rengime kanarsam
Ay !
Ne kadar yanılırsam
O kadar çorak
Ellerimle boğduğum hayat,
Toprağa bereket bulut sancısıyım
Ne kadar yağsam
Tek damla yok kendime,
-Su-
Versen yeşermem;
Bu çöl benden,
Ben geçiyorum çölden.
Kanmaz, kandırmaz
İki kişiyi kaldırmaz yolum.
Sen yanım aşk; gerçek,
Ben yanım koca bir iç çekiş.
Sızlıyor bulutlar
Belki beni ağlar.
Yağmuru seversin bilirim,
Yine de bu yağmurda gezme, bırak;
Ben yanı puşt ıslatan,
Sen yanı muson,
Soluyorsun...

Bir yanım kendime seslenir, şairce, anlaşılmaz,
Sen yanım insan, uzanırım hiç bir anlam ulaşamaz!..

Söze ehil gerek,
Ehle dil,
Dile anlam,
Anlama yürek,
Yüreğe aşk,
Aşka sen,
Sen de ben;
Bense yine bilmediğin aynı adam,
Adam mıyım? bilmeden
Gün batımında ömrümün
Soluyorsun!..

Kimedir bu ağıt? Bir eğ başın,
Aksın iki damla yaşın,
Düşün;
Bir sevda, adı...

El ne bilir kendinden gayrısını,
Gül ne bilir dikeninin acısını,
Kimler düşer toprağa sarhoş?
Sarhoş dediysem hani meyden değil,
Düşer dediysem hani uykudan değil,
Sen anla...

Mezarlıklara kaç fidan dikebilirsiniz ağlamadan?
Kaçınız ömrünüzden bir sevda uğruna vazgeçersiniz?
-Leyla-Mecnun yalanlarını bırakın-
Hücreyi biyolojiden bilir, tek mit-o-kon-diri seçersiniz,
Eşeyli eşeysiz ürer, martılara simit atar,
Kayaların çektiklerini anlamazsınız,
Dalga dalga gelen tacizler elinde zardır.
Dinlemezsiniz deniz ne anlatır dağlara
Ve dönüp bakınca geçmişe kimi zaman
Hain, kaçmış, suçlu kaçınız?
Bilmezsiniz

Bir el aşk daha atayım mı?
Tek gelirse yalnızlık,
Çift gelirse umursamazlık.
Gelmezse?
Karanlıkta soytarılık...

Şiirlerimiz oyun olsun hal bilmeze,
Gerçek sarhoşlara meze,
Hatıra kalsın sevdamıza.
Sevdamız da kıymet bilmezse?
Ne edeyim,
Bir şiir daha yazarız .
Olmadı mı?
Bir daha,
Dahalara kıran mı girdi?
Ömrün yettiği yer kadar yakarız.!

Sonra mı?
Okkalı bir küfür salar
Toprağa şiir gibi yatarız.

Sonra mı?
Şerefi olmayan yaşam;
Şeref koyulur bin çocuğa isim,
Elbet olur bir iz tutan,
Adı şeref olsa da olur olmasa da.

Bitmez bil,
Bitmez bu dem,
Bitmez bu kavga,
Bitmez bu şiir...

Hadi beni uğurla;
Gülüşlere gizlenip güne sızıyorum,
İnsan kadar insan sevdim,
İnsan kadar diyorum,
İnsan!
Soluyorsun...

Hani kimi hep aynı nakaratta
Bozuk plak sayılarak
Bilinsek de,
Hani düzen bozana çıksa da adımız,
Hani sağdan, soldan, orta yoldan
Çarkımıza tükürülse de,
Hani çıramız yakılsa da ibreti alem için;
Alem bilir bizi,
İbret oluruz
Cümle korkaklara.
Belki mezarsız
Kayıp aranıyora düşer sonumuz,
Yine de biliriz
Aşk olsun diye değil,
Aşk diye yaşadık;
Hadi uğurla beni!..

Ses.../siz
Solu.../yorsun

Umut mu aşk?
Aşk mı kavga?
Kavga mı umut?