Dosta Ağladım Sabaha Karşı Yağmur Vardı

Mehmet Avcı'ya ithafen

Dosta ağladım
Sabaha karşı yağmur çiselerken arabanın camına
Ağlayan kimdi bilemedim

Saçı sakalı ağartan hüzün vardı
Dün gece
?Neyim kimim ben?? sorusu tırmalarken beynimi
Kahrolası kıymık kaçmasaydı gözüme hani
Sirkeci garı önünde elim gitmezdi gözüme

Gidemezdin
Cicili giydirip yarınların annelerini
Annem demeseydin...
Ve cebinde Vaterman kaleminle bırakmazdım seni

Neden seversin Nehirleri bu kadar?
İşte tam burasını sevdim dediğin
Galata köprüsünün üstünü
Anlamam ki...

Doğru, dost güzeli
Yüreğin irtifası yüksek
En yüksek diyardan geldin
O yüreği yüz ağrıtan sevmenle
Üsküdar vapurunun alt katında
Ellerine bıraktın
Kopmuş bileğinle Nehir'e

Dedin ya ?Eylülü yazmak kolay?
Sarı yaprak
Dört eylül
Çizmede, şapkada ağla eylül
Eylül
Eylül
Eylüldü
Girdin eve
Meşhur zigon sehpanda
Bal karası zifir
Koca bir isim Nehir...

İşte ben o zaman
Sakin ve en duru halimle
Karadeniz kıyısında bağırıyorum Ağrı dağına
Boynumda havlu
Duy sesimi memet
Acın acımdır... Acımdır memet.

30.08.2008-İstanbul