Dostluğun Farkındalığı...

Bir dosta yüreğimi sundum
Can özümden gül verdim
O zamanla diken sundu
Menfaatleri şakağımın silahı oldu
Dostluğun farkındalığıydı
Bendeki tek arzu
Bir dosta gönül verdim
Yaşanmışlıklarımı önüne serdim
O gönlümün akıbeti oldu
Beni şah yerimden vurdu
Sahteliği meğerse maya tuttu
Dostluğun farkındalığıydı
Bendeki tek arzu
Bir dosta ömür verdim
Güzellikleri önüne serdim
O ömrümün riyakârı oldu
Gönül tarlamın filizi soldu
Dostluğun farkındalığıydı
Bendeki tek arzu
Bir dosta ekmek böldüm
Zamanla beğenmedi her gün öldüm
Bir dosta gelecek ektim
Unutulduğunda yaren seçtim
O hırçınlığının öteki
Unutulmuşluğunun yüzünü seçti
Bir dosta hayatın rengini öğrettim
Dört mevsim baharlar var dedim
O Gül kokan baharları fırlattı
Çamurların içerisinde battı
Bir dostum olsun istedim
O dostların hep ihanetleriyle beslendim
Evet,dost yada çoğulu lar
Hepsinde palavralar var
İstemiyorum artık dost ve arkadaş
Hayat nasılsa geçiyor yavaş yavaş
Sen kendin ol kötülükle savaş
Bir ben biliyorum ben beni
Rabbim yaratmış
İsyankar değilim,kul kulu sevmiş
Yalan dünya sadece sahtelik değilmiş
Menfaatler için insanlar birbirine eğilmiş
Hüseyin gibileri bunların içinde seğrilmiş
Güzel olanı hep güzelle sevmiş

10.02.2008