Dostu Özlemek

cibelgeç düşlerdi,
bizi umuda bağlayan.
alleben şimdi tersine akıyor,
çok taşlar değişti,
o suların altında.
yaşam yordu bizi şahin'im,
düşlerimiz mi abuk sabuktu yoksa,
acı ve keder soyadımız oldu şahin'im.
oysa ne estetik düşlerimiz vardı,
ne de sentetik...
bir antep karası gibi,
yazı alnımızda,
direnmeye çalıştık dünyaya...
ama gülüşümüz dondu cigerim,
yüreğimiz dağlandı gözbebeğim,
ah şahin'im,
bu yaşam bizi öyle vurdu ki,
inme geldi her bir yanımıza...
gönül de dostunu özler oldu...


CEMAL KAYA