Doyasıya

yine bir pencereden yalnız bakıyorum
dışarısı hafif sisli
camın önündeki ağaçlarda kuşlar;
sanki birini çağırıyormuşçasına ötüşüyor
ben; kendi yalnızlığıma bürünmüş
kitapta olan bitenlere bakarken
bir araba duruyor bançe kapısının önüne
dalıp dnu izlerken birden "keşke" diyorum
keşke "o" olsaydı, sevdiğim
çok özledim sesini, nefesini, sözlerini...
öylesine saf, öylesine gerçekçi
anlıyorum ki kuşlar da benle hemfikir
onu çağırıyorlar ama yok, gelmez, gelmiyor
onu düşünürken hep bunu hayal ederdim
aniden gelse, ona bakakalsam "seni seviyorum" dese ben de sıkı sıkı sarılsam..... doyasıya