Dua

Ve ben diye, başlamıştı, bilmem hatırlar mısın?
İlk şiirin, ilk satırına dökülenler, yüreğimden,
Çok uzun zaman geçmedi ki hala üzerinden,
Bir nefeslik zaman kadarmış gibi, geldi içimden

Kim bilir, belki de aynı güzelliklerle,
Ve ben diye, biterken şiirlerim kalemimden,
Sana da yazamayacaksam hislerimi, kalbimden,
Sevmesin diye başkasını, sökerim duygularımı, içimden

Bildiğim ben, bugüne kadar hep savaştım,
Doğru dediğim ve inandığım gerçeklerin peşinde,
Yeri geldi, en yakın dostlarımı, bazen de anne babamı,
Kaybetme korkusu olmadan aldım hep inatla karşıma,

Gücüm hep bu oldu, çünkü dürüsttüm insanlara,
Bakmadım bile hiç, kırılıp kırılmadıklarına, nereden bileyim ki?
Şeriatın kestiği parmak acımaz derken hep, onlara
Gerekirse kendi ellerimle keseceğimi, kendi elimi, şu anda,

Herkes bir bedel ödemiştir, bu uğurda, böyle savaşlarda,
Benden daha ağır ödeyenini görmedim, senin yanında,
Savaşım seni kazanmaktı ve kazandım, ahret ile dünyada,
Senden vazgeçmem gerekse de, bir ömür beklerim umutla,

Belki de yalnızca bu, beni tutuyor hayatta,
Senin güçlü ve yeniden gururla baktığını görmek,
İmanına sarılıp, huzurla, etrafına nur saçtığını,
Görüyorum, eski hatalarına, pişmanlıkla baktığını,

Dünyada dimdik dururken, görünce seni,
Her gün, daha bir gururlanıyor, yeniden seviyorum
İşte bu, bu kadın diyorum tanıdığım büyük insan,
Yanında değilim belki, ama hep seninin ve seninleyim,

Korkma, benim de, bir sözüm var sana ve dünyaya.
Elbet ardındayım sözümün, sen sözünde durdukça
Unutma verdiğin söz, bana değil ALLAH'a
Yılmam ve asla korkmam, sen böyle oldukça,

Senin gücün de, benim damarlarımda geziyor,
Dünyada hiç kimsenin yaprtıramadığı şeyleri,
Sen söylediğinde yapmak bu kadar kolay mı geliyor?
Anlıyorum ruhum seninle yeniden yeşilleniyor.

Şimdi dua ediyorum huşu içinde Allah'a,
Ya rabbim; O sana yönelsin ve sende kalsın
Bende Sen'den güç alıp onu izlerim sessizce,
Mutlu ise mutlu olur, üzülürse yanarım,
O biliyor ya gerçeği, yaklaşmam, uzağında kalırım,
O isterse uğruna bin ömrümü adarım,