Dua

bıçak yarası aralıkları kaldı o malum sokakların
kimiz biz


kim karaladı eşikleri
silik cümlelerle


bu manasız çığlık
bu korku


yaklaşan rugan sesleri
uzaklaşırken yaşama dair hışırtılar


o nefes
o rüzgar
çalıp giderken gözlerimi takıp peşine


ölüme terliyordum
rüyalarımı kanatan hasretin basınca kursağıma


yutkunsam
kaybolacaktın


yutkunmasam
uyanacak


yarım kalacaktın ay'ın gölgesi düşmeden avuçlarıma
ilişmeyecekti o yıldız gökkuşağı gibi göğüs çatalına


alnımı çatlatan
verevine çizgiler çoğalmayacaktı
belki


yanak çukurlarımda
fay kırıkları
dolarken gözlerimden akan pıhtılarla


o dua
hiç okunmayacaktı şehir şerefelerinden ...