Duamı Alma Be Kadın

be kadın!
sen hiç yorulmaz'mısın sığ ormanların ıssız köşelerinde
tek başına yapa yalnız koşmaktan bıkmadın mı ?

bir b/akışın olsun
yaşamayı seviyorsan katlanmayı göze al
sevmeden çekinme ölümden korkma

dokunma be kadın !
kalbin kırıksa acıların hıçkırıksa
gülüşün yüreğimin şelalesi çağlıyor
unuttuğun bu aslında görmeyen gözlerin

be kadın..!
beni tarife ziyan etme
kadın özgürlüğüne adamış adam
yetmiyor bildiği yıldızların arasındaki kör karanlığa kalışı
sevdaya dair olanı bilmiyor işte
sevda dili kuş dili olmuş ötmez bülbülün sesi gibi

şimdi adamışlığa değil,
insanlığa kurgusu çoktan umudu s/ayıklıyor
adamışlığımla yürüdüm yollarına engel bildiğim

yüreğime kancalı parmak izlerin silimezken
kırılan kalbin tamircisi yok sanırım
gönül rüzgarına esen tufanlı günlerde hep seni arıyor
uykusu kaçmış denizlere açılıyor

bak işte yanıbaşında kim duruyor
yağmur altında ıslanan duran adam kim
dolduralım yürekleri diyar diyar dolaşalım
deli rüzgarınla eselim gönüllere

benimde bir gökkübede sesim duyulsun
sesi kulağına gelsin bi ömüre sayılsın
bir bakışın
bir sesin gelmiyor yüreğim soğusun

ne düşünsem kar etmiyor senli adımlarım
uçurumlu kayaya düşersen ölümü ertelenmiyor
yazgını beyin ile yürek çizgileri yazdıysan izleri k/alıyor
gönül zincirine yürüdüğün yollarına k/alıyorsun

be kadın ne duruyorsun
gökyüzüne bak boş dualar fayda vermez
göz görür el yorulur

ayaklar üzerine adımla yürüdüğün kaç yıl geçti
daha çocukça masum öpücüklerim uçuyor sana
duyarken hislerin kime uçuyordu

hele b/ak bu yana
güneş doğmadan gün doğarsa kabaht benim mi?

sen yalnızlık sıfatınla bir ömür çekersin
duamı alma be kadın...

23*09*12*karataş*