Duamın Piçi

çiğ bir acıya saplandı gece
ay tutulması vardı
kurtlar süt dolu memeleri ile dolunaya meydan okuyordu
karanlık, kızgın bakışlı bir çift göz, unutulmuş söz idi
sabah uzak
her yan tuzak
sessizlikti yani ihanet öncesi
yaralarını yalıyordu gece
günahlarına ağlıyordu bir de
bir sonraki geceyi tuzluyordu
gece sütyeniyle bir serseriyi bağlıyordu bileklerinden
teni ağlıyor, ruhu gülüyor
deliriyordu
oysa şarapta ekmekle kadehte
beyaz bir güle inat
akşamdan kalma
omuzda bir adam ısırığı idi gece
SEN
duamın piçisin
mealimde insan yani
çarmıha gerilen yanlarımla
günahımsın cenneti çoktan terk ettiğim
tanrının uğursuz kemanı
göğüs kafesimin onulmaz kemiği
lilithin dili
diliyle kundaklayan dudağımın fitilini
namuslu bir fahişesin adını benim bildiğim
ruhuma değdin, tenimde gezdin
zincirleri kırıldı
karanlığım bitti
aydınlığa mahkum ettin
kırmızı bir renk değdi zamanıma
41 numara ayakkabısı ile hayatımdan giden piçe!
41 kere maşallah!