Dudağında Hafif Aralık

Sabaha karşı vurdu sahile cesedi, 

Eski, Yeni Rakı şişesinin içine sıkıştırılmış mektubuyla, 

Elveda diyemediği karısına, üçbeş cümleyle beraber.. 

Çok sevdiği atkısı boynunda... 

Kıyıda çöp toplayan çocuklar ulaştı önce, 

Yakasında karanfili cenaze çelenkinden belli solmaya yakın, 

Yüzünde tebessüm, tebessümünde ne sırlar gizli, 

Dudağında hafif Aralık,  sanki konuşacak  gibi... 

Sanki ocak, şubat mart... Tüm kışı okuyacak gibi.. 

Son şiir yazmış mektuba;

Ağustosta açarmış güz gülleri, 

Aynı iri gözlerin gibi, 

Saçlarının kıvrımına ölürüm, 

Öldü de... 

Bi yudum hayat yudumladım dudaklarından, 

Gökkuşağı dan beraber kaydık Nisanın kuş cıvıltıların a, 

Papatyalardan taç yaptım, 

Rüzgarlar çaldı takamadan saçlarına... 

Şimdi  son nefesimi çekerken lodos doldu içime, 

Ben o saçların kokusuna hasret ve daaa ederken,

Ölürüm... 

Öldü de... 

Yazmış maktul.. 

Giderken 

Üstünde Deniz'e  yazılı, 

Arka cebinde Bi resim... 

(2010 Kozlu sahili) tozlu duygulardan..