Dudak İzlerin

gittiğinde
hayat biraz daha eskimiş
ve biraz daha
eksilmişti
gözlerimde...



sonlanıverdi
sessizce gülücükler
birer birer söndü şehrin ışıkları
siyah bir karanlıktım
gecenin bir yerinde
ışıklar söndükçe çoğaldın
önce yokluğun depreşti
kör/eldim
bittim
tükendim
ne yana dönsem
sana çarptı gözlerim...



şimdi
yağmur taneleri vurur cama
ıslanmak ister yüreğim
ve o günden beri
saklı durur inan
hani
üzerimden içip bıraktığın su gibi
bardağımın kenarında
kuruyan
dudak izlerin....