Dudakların Aşk Isyanı

Kayaları yalayan sular kadar
Soğudu kalbim
Aşka ve hayata...

Şaircesine yaşayıp
Son şiirime dek
Kustum imgelerimi
Kör gecenin karanlık sofrasına.
Baykuşların uğursuz haberlerini bile bekledim
Cahilce bir umutla
Oysa ki
Karanlıktan sıyrılan
Her bir gölge senindi
Sadece sana açık olan gözlerim için

Hayallerimi boynuma geçirip
Kapadım gözlerimi
Sonsuz bir karanlığa açmak için,
Tutsak kaldı son isteğim
Dudaklarım ile kalbim arasında,
Sadece bir nefes çektim ve eksilttim
Az sonra bana ağlayacak hayattan
Ve şimdi
Bırakıyorum kendimi
Gökkuşağın yedinci renginden
Yeryüzünün çıplak bedenine

Mavi umutlarım düştüğü vakit
Sensizliğin gerçekliğine,
Milis oldu dudaklar
İsyan ettiler
Mantığın kölesi olmuş kalbime
Ve her gece
Adını fısıldayarak
Yokluğuna direnen yüreğimi
Talan edip, yağmaladılar eşkiyaca
Adına ise aşk dediler
Bu uğurda ölenlerine de âşık...