Dudakların Bende Emanet

Dün vazgeçtim senden
Bugün deliler gibi seviyorum
Yarın sabah ne olur bilmiyorum.



Kaç defa...
Kaç defa öptüm dudaklarını
Tek tek yazdım satırlara
Ama o ilki yok mu?
Sakladım onu
Gizledim
Hatıralarımın en değerli hazinesi yaptım
Üstüne kilitler vurdum
Peşine düşene pusular kurdum
Dudaklarının bana teslim olduğu gün
O gün öğrendim ben
Neden titrer insan
Nasıl sarar bedenini heyecan
Ve nasıl teslim olur
Bir öpücük deyip geçme
Ne kapılar açtı yüreğimde
En çaresiz zamanlarımın umudu yaptım
Sen yoktun ben ona sarıldım
Ansızın saldıran öfkelerime
En büyük tuzağımdı o
Dudakların gelince aklıma
İçim kıpır kıpır hala
Bazen beyaz şarapta buluyorum bu tadı
Keşke o da dudaklarından aksa
Benden başka kimse bilmese kaynağı
Tüketir miyim?
Tüketirim
Ah!
Hemde nasıl
İki dudak bu kadarmı iyi gelir bir insana
Gördün mü?
Yokluğundanda keyif alıyorum
Çünkü dudakların bende emanet
Gülümseyişini yüreğimde saklıyorum.