Düğüm

bana ellerinin hüznünü bağışla sevgili
ki ben
hüzün toplayıcısıyım bu aralar





içimin mezarlığı ceset dolu
arifesinde yokluğun-un
tasasız bir gülüş ekle karasına gözlerinin
vicdanını ayıkla ruhumla
berdel et günahlarını sevaplarımla
tokuştur gülüşlerini düşlerime



ters giy hayatı
çocuk ellerinle okşa sensizliğimi
sev beni gecenin kundağında
gamzeli yanakları kuyudaki yusuf güzelliği
tanrı tecellisini b/ırakırken semaya
saçlarını düşür/sen göğsüme
zifiri gecemin mehtabı sevgili
bakışım vuslatına ram iken
tutsana gözlerimi gözbebeklerinle...




sevgili devir üstüne ağır gelen tüm elbiselerini
tüm kederini yıka gözyaşlarımla
dökülsün karabasan gecelerin uykularıma
bırak dolup taşsın kâbuslar kuyuma
kıvrıl ruhuma
kuytu köşelerde sakla aşkımı
züleyha'nın kırbaçlarını savur göğsüme



sen
gece gözlerini bağışla nazarıma
ben
denizinde yakamoz olurum gözlerinde...




bana korkularını yolla sevgili'm
yar olayım düşeyim ateşine
alayım koynuma tir tir titreyen tenini
bembeyaz bir kelebek bırakayım avuçlarına
yıldızlardan köprüler kurayım kanatlarına
sen yeter ki elimi bırakma



her düğüm düğümlenir boğazımda
karalar bağlayan dilime attığım düğümler
canımı yakıyor
suslar değdikçe gözlerime
fırat'a ağıtlar salıyorum
kırılıyor bileklerimden ellerim
avuntusu eksik bir hazan başucumda


beyhude gözlerimi asıyorum sokak lambalarına
sensiz karalar bağlıyor gök kubbem
sevgili !
sen şafaklarını ver bana
ben tereddütsüz güneşimi bağışlarım sana


...








şiirime nefes olan e d i b / a h m e t 'e sonsuz teşekkürlerimle...