Düğün

Aylardan Şubat'tı
Dibacemizdi onüçü akşamı
Hafiften bir soğuk vardı
Malum, İzmir'in o ürkek kışı
Pırıl pırıl, bahardan kalma bir Konak
Ve karşıda yüklü bulutlarıyla bizi bekleyen
Sabırsız ve ıslak Bostanlı
Bir de meydan vardı tabi
Ata'nın yanında on bayraklı
Soğuktan titreyen taşları
Ve bizim gölgelerimizi taşıyan duvarları vardı
O küçük duvarın üstüydü işte aşkımızın ilk mekânı
Ömrümde verilen en zor karardı
Dalgaların bile susup, bizi dinlediği zamandı
O an sanki koca dünya
İçinde sadece bizim bulunduğumuz küçük bir saraydı
Sarayda da mütevazı bir düğün vardı
Düğün şekeri yağmur
Şahidimiz de Canan'dı...

NOT: Şiirde adı geçen "Canan", son dönemde yazdığı aşk romanlarıyla ismini duyuran Canan TAN'dır.. Biz naçiz şairciklere ilham kaynağı oluşundan dolayı teşekkürlerimi sunarım..