Dumanlı Aladağ

Hava ayaz mı ayaz Zozan tepe çok serin
Ey dumanlı Aladağ karın, sisin var senin
Kekliklerin yatağı, pınarların mekânı
Hepsi de delik deşik derelerin hep derin

Derdin, çilen çok senin Yağlıca Dağı harsın
Yüksek zirvelerin var bir de kubbeli başın
Güllerin, çiçeklerin, menekşelerin pek çok
Yaz-bahar günlerinde tükenir gider karın

Kazıkkıran Dağı hep Camuşlu'ya bakarsın
Geçen giden her ömrü paramparça edersin
Niye böyle eylersin ezelden beri her dem
Sen bazen geçit vermez bazen de can alırsın

İçine dereleri, pınarları katarsın
Hep bedenini büker uzaklardan gelirsin
Etrafında naneler tertemiz sularlın var
Zerapxane'ye varan Bingöl'den gelen Aras

Doğunun nehri Aras nazlı nazlı çağlarsın
Gece, gündüz akarsın dağı, taşı aşarsın
Etrafında bağ, bahçe gül, gülistan kokarsın
Hem hayatsın hem yaşam Kağızman'da geçersin

Kağızman şan, şöhrettin altmış dört köyün var,
Çilehane, Böcüklü, Şaban, Karabağın var
Paslı, Kozlu, Camuşlu, Karakuş, Akçakale
Dillere destan olan narın, elman, kaysın var

Selâm olsun halkına Kürt'ün, Türkmen'in var
Todan, Tuzlu, Değirmen, Kandil Derelerin var
Herle aşın keten var kurutun var lorun var
Kamışlı, Turnagöl'ün sayısız göllerin var

Elem, kederli günler yoksulluk süründürür
Gurbet eller çiledir bir gün beden göçer gider
Ben Çobanoğlu daim ah û figan ederim
Kağızman, Aras deyip sılayı sayıklarım

09.03.2012
İstanbol