Dün Gece Kayıp Çocukluğum Girdi Düşüme

Dün gece kayıp çocukluğum girdi düşüme
Saman yolu gülümsedi gizlice
Gök çıplak ve toprak
Özlediğim kadar toprak kokuyordu
Evlerin bacaları yanlızlık tütüyordu
Sesler duyuyordum boğuk ve titrek
Sesler yükseldi ve kayboldu karanlıkta giderek

Karmaşık bir düştü bu
Yoksulluk kokuyordu avuçlarım
Ve yanlızlık adımlıyordu ufacık karışlarım
Uykuya hasret gözlerim
Karşılarken sabahı
Dökülüyordu anlımdan
Soğuk ter damlaları

Ne zaman düşlerime
Misafir olsa çocukluğum
Hüznün hatırası bir tebessümle
Ve kırık dökük anılarla
Başbaşa kalırım