Dün Müydün Sen

sıra,sıra
iç hesaplaşmamın sarmalı yüzler
çömelmiş dünümün kaşları çatık
kendi yalnızlığına
ucuca eklenen zamanlara göç
delice koştuğum sonsuz
sevdam kan kırmızı...
sancıyor narlanan güneş,
bin taneli nar suyunda
beş parmağımın beşinde köz karası
eski,püskü
donakalmış su yangınlarında,
büyüyen gözbebekleri
ellerin eksik kalmış avuçlarımda



silkele külümü çıkmamış canım
silkelen bir karış toprağımda



ek beni yeniden bitek dünyana
aynı renklerde sararsın
silik kırışıklıkları gülüşlerin
sür beni...biç beni
buğdayım başak versin ışığında
yelin görünsün
suyun sürünsün
dünleri kuruyan toprağımda
can bulsun is karası beyazım
kışın buzunda
can bulayım aynı göğün altında



silkele külümü çıkmamış canım
silkelen bir karış toprağımda



(dün müydün sen..?)
suadiye.2007