Dünden Kalanı Getiriver Çaça

kopardım göğümden ayı
ayın gözleri cehennem deresi...



gözyaşlarımızı bir şişeye doldurup
gömsek ağaç köklerine
biliyorum ağaçlar ağlar
biliyorum geri dönmez masum ömrü
ama biliyorum
uslanmaz bu toprağın ekmeğini yeyip
bu toprağa kılıç sallayanlar
bu yüzden hoş gelir uykusuz geceler
dokunmamalı yapılmış puzzle
yazılmış şiire
duyulan her ses
facia olur kulak yollarında
uyanmıyorsa toprağın ruhu
dokunma
sen çalmaz
sen usta
dilimi ölmeze çeviremezsin ki
dünden kalanı getiriver çaça
son duamı
mentollü sigaramı
yalanı dolanı
ısıran örümceğimi
bak kalbim de bir kıvılcım
cidden ateş kutsal mıdır usta
en yücenin huzuru mudur
aklımızı yitirdiğimiz şu yıldız
gözünü sevdiğim yak kurban edilmişlerin ışığını
bak yine cellat yağlı urgan geçirir
bak gördün mü
sürümcede kalan ömrümüze
yine sancılı ümitlerimize ağır-ağır dolanır gece
yine yaralı bir hayvan gibi düşeriz toprağa
sancı ne
ümit ne
kelimeler tükenirken gözlerimizde
sahi ağlamanın anlamı ne...