Dünü Değil de, Seni İlk Gördüğüm Anı Hatırlıyorum

Olmuyor dünyam, edemiyorum sensizliğin taa derinlerinde
Baş edemiyorum kimsesizliğimle,
Kuytu köşelere bırakılmış bir can taşıyorum
Eriyorum gittikçe,yağmur altında ıslanan hayallerimle.

Düşler sahilinde, kıyıya vuran ümitlerime bir fırtına daha ekledim bu gece.
Kabuğuna çekilen midyeden farksız,
Artık ne duyabiliyorum nede görebiliyorum,
Seni ve bensiz saadetini.
Kulaklarımda tek işittiğim,deniz kabuğunun fısıltısı
Artık sözlerinin yerine,deniz kabuğunu dinler oldum,
Gözlerinin yerine de denizlere bakar..

Elini tutmaktan usanıp bıraktığın bu benliğim, kayboldu kendi karanlığında.
Taki gözlerimin içine baktığında,seni hiç anlamlandıracağımı düşünmemiştim
Ne zaman yüzü sarkık bir Çocuk görsem sen gelirsin aklıma
Çünki çocukken sevmiştim ben seni..
Hani o , ne zaman gözlerinin içine bakarak seni seviyorum desem,
Deniz mavisi gözlerinden akan yaşlarla bilirirsin buracıkta

Yarını değilde , seninle ikinci karşılaşacağım günü hayal ediyorum
Gözlerinin içine, gözlerimle öylece bakmak.
Gözlerimdeki fırtınayı görmeni,
O an ilk saniyede
bütün benliğimi senin duygusuz kalbine Yüklemek istiyorum

He birde Dünü değilde,seni ilk gördüğüm anı bile hatırlıyorum.
Orta okula ilk başladığımda,sınıfta inceri girer girmez o anda oraya mıh gibi çakıldığımı..
Cam kenarıydı Sondan 3.cü sırada -
Sınıfa girmek isteyenler beni omuzlarıyla kollarıyla itip kalkıştıklarını hatırlıyorum
O an ne vardı sende ?
Bilmiyorum ama birazcık mutluluk birazda hüznünün güneş gibi cama yansıyıp gözlerimi aldığı anı.

Farkına varmamıştın oysa , belkide bana öyle gelmişti.
Tenefüslerde ısrarcı bakışlarının arada bana denk geldiğini
Hatta gözlerini,gözlerimin içinde gezdirdiğini farkederdim,
Bana bakarken, dudaklarının kımıldadığını
Bana bakarken, parmak uçlarının titrediğini görüyordum , en azından öyle zannediyordum..